หมา ผู้ที่เคยมีความสุขที่ได้ใช้เวลากับสุนัข สามารถยืนยันถึงบุคลิกที่เหมือนมนุษย์ได้ โดยแสดงอารมณ์คล้ายกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่นๆ รวมถึงมนุษย์ด้วย แม้ว่าสุนัขจะไม่มีอารมณ์ที่จัดว่า เป็นธรรมชาติสูงกว่า เช่น ความอับอาย ความเป็นศัตรู หรือการดูถูก แต่พวกมันก็มีอารมณ์พื้นฐานหลายอย่าง ที่คล้ายกับอารมณ์ที่มนุษย์สัมผัสได้ อารมณ์เหล่านี้ได้แก่ ความสุข ความเศร้า ความโล่งใจ ความสับสนและความกลัว

ความรู้สึกเหล่านี้มีความสำคัญอย่างยิ่ง ในการทำให้สุนัขได้เรียนรู้เกี่ยวกับสิ่งรอบตัว และมีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่มีไว้ เพื่อปกป้องความเป็นอยู่ที่ดีของพวกมัน ไม่ว่าจะเป็นการคุกคาม หรือความรู้สึกปลอดภัย อารมณ์ที่สุนัขประสบนั้นมีบทบาทสำคัญในสัญชาตญาณการเอาชีวิตรอดของพวกมัน นอกจากนี้ อารมณ์เชิงบวก เช่น อารมณ์ที่แสดงออกผ่านการกอด หรือการแปรงฟัน สามารถเสริมสร้างสายสัมพันธ์ที่ดี ระหว่างสุนัขและผู้คนรอบข้างได้

เห็นได้ชัดว่าสุนัขไม่สามารถแสดงความรู้สึกทางวาจาได้ อย่างไรก็ตาม เราสามารถวัดสภาวะทางอารมณ์ของพวกมันได้ โดยการสังเกตภาษากายของพวกมัน และทำความเข้าใจรูปแบบพื้นฐานของการสื่อสารของสุนัข ตัวชี้ที่ตามมาได้ถูกรวบรวมไว้เพื่อช่วยคุณ ในการตรวจจับอารมณ์ของสุนัขของคุณมากขึ้น ซึ่งทำให้สายสัมพันธ์ของคุณ กับเพื่อนขนฟูของคุณแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น

ท่าทางของสุนัขที่มีความสุข เป็นที่ทราบกันดีว่าน้อง หมา จะแสดงความสุขในลักษณะที่ชัดเจนมาก การแสดงออกที่ผ่อนคลายบนหน้าผากของพวกเขา และการแกว่งหูเมื่อพวกเขาวิ่งหรือเล่นอย่างเป็นมิตรนั้น เป็นสิ่งที่สังเกตได้ชัดเจนมาก นอกจากนี้ ดวงตาของพวกมันยังเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เมื่อพวกมันมองไปที่เจ้าของ ซึ่งบ่งบอกถึงความสุขของมันได้อย่างชัดเจน

แม้จะมีความเชื่อที่แพร่หลาย แต่จริงๆ แล้วสุนัขไม่สามารถยิ้มได้ อย่างไรก็ตาม สุนัขบางสายพันธุ์ เช่น โกลเด้น รีทรีฟเวอร์อาจดูเหมือนกำลังยิ้มเนื่องจากริมฝีปากที่อ้าออกเล็กน้อย ซึ่งเผยให้เห็นฟันเมื่อหายใจในลักษณะที่มั่นคง และไม่เร่งรีบ หางของสุนัขทำหน้าที่ เป็นบารอมิเตอร์ของอารมณ์ของมัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สุนัขที่กระดิกหางบ่งบอกถึงความสุข และความพึงพอใจ หากการกระดิกแรงจนทำให้ขาหลังสั่น ก็อนุมานได้ว่าสุนัขกำลังมีความสุขในระดับที่รุนแรง

สุนัขที่ร่าเริงมักจะเคลื่อนไหวอย่างสงบ และสบายๆ พวกเขายังแสดงพฤติกรรมที่สอดคล้องกัน และพยายามดึงดูดเจ้าของให้มีส่วนร่วมกับพวกเขาในเวลาเล่น เพื่อประสบการณ์ความเพลิดเพลินร่วมกับพฤติกรรมที่แสดงโดยสุนัขที่กำลังรู้สึกไม่สบายใจหรือกังวลใจ

สุนัขที่มีอาการวิตกกังวล มักจะแสดงอาการทางร่างกายบางอย่าง สัญญาณอย่างหนึ่งคือการขยาย และการตรึงรูม่านตา หรืออาจหรี่ตา และแสดงอาการตาตก นอกจากนี้ การขมวดคิ้วและหน้าผากตึง สามารถบ่งบอกถึงความวิตกกังวลได้ ในกรณีของสุนัขหูยาว พวกมันอาจเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวัง โดยขยับไปข้างหลังเล็กน้อย ขณะที่พวกมันรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งรอบตัว สุนัขเหล่านี้อาจขยับหูไปรอบๆ ซึ่งเป็นการกระทำที่เรียกกันทั่วไปว่า หูห้อยและพยายามให้หูอยู่ใกล้ศีรษะมากกว่าปกติ

โดยปกติแล้ว ปากของสุนัขจะยังคงปิดอยู่ แต่ในบางครั้ง ริมฝีปากของพวกมันอาจแยกออกเล็กน้อย สุนัขอาจแสดงพฤติกรรมวิตกกังวลด้วยการเลียริมฝีปากและหาว แม้ว่าพวกมันจะไม่ต้องการอาหารหรือพักผ่อนก็ตาม ลำตัวและหางยังคงนิ่งและหดลงเล็กน้อย ในบางครั้งสุนัขที่ประหม่าอาจกระดิกหางอย่างลังเลเป็นสัญญาณว่า มันไม่กระสับกระส่ายแล้ว

ฉันพยายามข่มอารมณ์ทั้งที่ไม่พอใจ นี่คือเหตุผลที่ทำให้เราสับสนว่า ทำไมเราไม่สามารถแยกแยะความวิตกกังวลของเขาได้ ด้วยเหตุนี้สิ่งสำคัญคือ ต้องจับตาดูสุนัขของคุณ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อมันอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่รู้จัก ต่างประเทศ หรือสภาพแวดล้อมที่ท้าทาย

พฤติกรรมในสุนัขที่บ่งบอกถึงความกลัว มันง่ายที่จะตีความเมื่อสุนัขรู้สึกกลัว ภาษากายชัดเจนมาก สัญญาณของความทุกข์นั้นชัดเจนและไม่คลุมเครือ สุนัขทุกตัวมีปฏิกิริยาตอบสนองต่อความกลัวที่ไม่เหมือนใคร สุนัขบางตัวอาจปฏิเสธที่จะหมอบลงเพื่อพยายามทำตัวให้เด่นขึ้น คนอื่นอาจเลือกที่จะนอนหงาย เพื่อแสดงการยอมจำนนระหว่างการเผชิญหน้า บางตัวอาจอยู่นิ่งๆ บางตัวจะเห่าหรือคำรามเสียงดัง

เมื่อเผชิญหน้ากับวัตถุหรือบุคคลที่น่ากลัว สุนัขมักจะแสดงปฏิกิริยาทางร่างกายแบบเฉพาะเจาะจง ดวงตาของพวกเขาอาจเบิกกว้างเมื่อจ้องมอง หรี่ตาหรือมองอย่างระแวดระวังจากหางตา หูของสุนัขจะห้อยลงใกล้กับหัวของมัน และริมฝีปากของมันจะตึง สุนัขบางตัวอาจเลียริมฝีปาก หรือหาวเพื่อตอบสนองต่อความเครียด ในขณะเดียวกัน หางจะยังคงนิ่งและห้อยต่ำหรือขดอยู่ระหว่างขา แสดงถึงความกลัว และความรู้สึกไม่สบาย สุนัขสามารถจดจ่ออยู่กับการรับรู้ถึงภัยคุกคามจนอาจละเลย แม้แต่ขนมสุดรัก

พฤติกรรมของสุนัข ลำดับความสำคัญของสุนัข เมื่อรู้สึกกลัวคือการปกป้องตัวเองจากสิ่งที่เขามองว่าเป็นภัยคุกคาม และก็ต่อเมื่อเขารู้สึกปลอดภัยอีกครั้ง สีหน้าและความอยากอาหารของเขาจะกลับมาเป็นปกติ พฤติกรรมของสุนัขที่ตื่นตระหนก สุนัขอาจแสดงอาการหงุดหงิดได้หลายรูปแบบ

ตั้งแต่อารมณ์เศร้าต่อเนื่องไป จนถึงอาการหงุดหงิดฉับพลันที่เกิดจากเหตุการณ์เฉพาะ ดังที่เห็นในรูปถ่ายของสุนัข ยิ่งกว่านั้น สุนัขจะกระสับกระส่ายได้ เมื่อพวกมันไม่สามารถออกห่างจากสถานการณ์ที่ไม่น่าพึงพอใจได้

ความประพฤติของสุนัข เมื่อตรวจสอบสัญญาณอวัจนภาษาของสุนัข โดยทั่วไปแล้วสุนัขที่กระสับกระส่ายจะแสดงขาที่แข็ง และไม่เคลื่อนไหว สิ่งนี้อาจมาพร้อมกับการเห่า หรือพุ่งเข้าหาสิ่งเร้าที่ทำให้อารมณ์เสีย หรือพยายามหลบหนี จากสถานการณ์โดยสิ้นเชิง นอกจากนี้ สุนัขจะจดจ่ออยู่กับแหล่งที่มาของความทุกข์ และอาจไม่ตอบสนองต่อความพยายามของเจ้าของ ในการหันเหความสนใจไปที่อื่น

เมื่อตื่นตัว ตาของสุนัขจะยังคงเปิดอยู่ และไม่กะพริบ ในขณะที่หูของพวกมันจะเงยขึ้น เพื่อเรียกความสนใจ ในกรณีที่สุนัขเงียบ ริมฝีปากของสุนัขจะเม้มเข้าหากันแน่น โดยไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ในช่วงเวลาที่มีความเครียดสูง ปฏิกิริยาของสุนัขจะถูกจำกัดและไม่ยั่งยืนในระยะยาว ดังนั้นสุนัขจะพยายามดึงตัวเองออกจากสถานการณ์ที่น่าวิตก

อย่างไรก็ตาม การตอบสนองนี้ อาจนำไปสู่ภาวะซึมเศร้าในบางครั้ง พฤติกรรมนี้บางครั้งถูกเข้าใจผิดว่า เป็นพฤติกรรมที่ยอมรับได้ ดังนั้น จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องจัดการกับสุนัขด้วยความเมตตา โดยให้เวลาเพียงพอ ในการพักฟื้นหลังจากประสบการณ์ที่น่าผิดหวัง ก่อนที่จะกลับคืนสู่สภาวะสมดุล

พฤติกรรมของสุนัขที่สงบและสุขุม ไม่ใช่เรื่องยากที่จะรับรู้ได้ว่า การผ่อนคลายเกิดขึ้นเมื่อใด เนื่องจากมักเป็นการตอบสนองต่ออารมณ์ด้านลบ และความเครียดที่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ดังนั้นสิ่งสำคัญคือต้องระบุว่าเมื่อใดที่สุนัขรู้สึกหงุดหงิด วิตกกังวลหรือหวาดกลัว อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญพอๆ กันคือต้องสามารถแยกแยะได้ว่า เมื่อใดที่สุนัขรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจ

บทความที่น่าสนใจ : เบาหวาน อธิบายเกี่ยวกับอาหารที่สามารถช่วยลดเบาหวานขณะตั้งครรภ์ได้