เครื่องบินอวกาศ เนื่องจากยานซับออร์บิทัลของจีนประสบความสำเร็จในการบินทดลองซ้ำเป็นครั้งแรก จึงได้รับความสนใจอย่างมากทั้งในและต่างประเทศ โดยธรรมชาติแล้วคนในจีนจะภูมิใจและโห่ร้องยินดี แต่ในต่างประเทศกลับมีปากเสียมากมาย ตัวอย่างเช่น มีความคิดเห็นบนอินเทอร์เน็ตในสหรัฐอเมริกาว่าหลักการบินละเมิดกฎฟิสิกส์

พวกเขาเชื่อว่าปัจจุบันมีเพียงเทคโนโลยีการบินและอวกาศของสหรัฐอเมริกาเท่านั้นที่ก้าวหน้าที่สุดในโลก และจีนทำได้เพียงเลียนแบบเท่านั้น แต่ไม่สามารถเอาชนะได้ แม้ว่าการทดลองของจีนจะประสบความสำเร็จ แต่ก็ต้องมีปัญหาใหญ่ทั้งด้านความปลอดภัยและประสิทธิผล

อย่างที่เราทราบกันดีว่าเครื่องบิน อวกาศ เป็นเครื่องบินขั้นสูงที่ผสมผสานเทคโนโลยีการบินและอวกาศเข้าด้วยกัน ในศตวรรษที่ 21 ถือเป็นอาวุธสำคัญสำหรับประเทศต่างๆในการแข่งขันด้านการบินและอวกาศ มหาอำนาจทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีหลายแห่งในโลก รวมทั้งจีน กำลังพัฒนา เครื่องบินอวกาศ แต่สหรัฐอเมริกานำหน้าไปหนึ่งก้าวโดยประสบความสำเร็จในการเปิดตัวเครื่องบินขับไล่อวกาศ X-37B ที่สถานีอวกาศเคปคานาเวอรัล ในเดือนพฤษภาคม 2020 และจากนั้นในปี 2022 เสร็จสมบูรณ์ ภารกิจและกลับสู่โลกในเดือนพฤศจิกายน

แน่นอนประเทศจีนก็ก้าวหน้าอย่างรวดเร็วในการพัฒนาอากาศยานอวกาศเช่นกัน ต้นปี 2560 บริษัทวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมการบินและอวกาศแห่งประเทศจีน ได้เปิดเผยแผนที่เกี่ยวข้องต่อสาธารณะที่เรียกว่าโครงการเต็งหยุน และยังแสดงให้เห็นถึงการพัฒนาอากาศยานการบินและอวกาศของจีน มีรายงานว่านี่จะเป็นยานอวกาศรุ่นใหม่ของประเทศจีนที่สามารถเดินทางระหว่างอวกาศและโลก ปฏิบัติภารกิจปล่อยอวกาศและสามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้หลายครั้ง

จาง หงเหวิน ประธานสถาบันที่สามของบริษัทวิทยาศาสตร์ และอุตสาหกรรมการบินและอวกาศแห่งประเทศจีน กล่าวว่าเครื่องบินอวกาศสามารถบรรทุกคนและสินค้าได้ ไม่ว่าจะเป็นการส่งกำลังบำรุงสถานีอวกาศหรือกู้ภัยอวกาศ นอกจากนี้ วิธีการรีไซเคิลของเครื่องบินอวกาศและจรวดนั้นแตกต่างกัน มันไม่จำเป็นต้องมีฐานปล่อยพิเศษ และสนามบินทั่วไปสามารถแก้ปัญหาการบินขึ้นและลงได้ เมื่อเครื่องบินอวกาศได้รับการพัฒนาสำเร็จ มันจะนำความก้าวหน้าที่ปฏิวัติวงการมาสู่ การขนส่งทางอวกาศของจีน

ในเดือนกันยายน 2018 เพียง 1 ปี หลังจากการสาธิตโครงการอากาศยานการบินและอวกาศของจีนเต็งหยุนเสร็จสิ้น การทดสอบการบินในประเทศครั้งแรกของการแปลงโหมดเครื่องยนต์แบบรวม และประสบความสำเร็จเป็นระยะๆเป้าหมายของบริษัทวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมการบินและอวกาศแห่งประเทศจีน คือการทำวิจัยและพัฒนาอากาศยานด้านวิศวกรรมการบินและอวกาศทั้งหมดให้เสร็จสิ้นก่อนปี 2030

เมื่อวันที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2565 ศูนย์ปล่อยดาวเทียมจิ่วฉวนในประเทศจีนได้เปิดตัวจรวดขนส่งลองมาร์ช 2F ส่งยานอวกาศทดสอบที่นำกลับมาใช้ใหม่ขึ้นสู่อวกาศ และจะกลับมาเองหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ แม้ว่าข่าวดังกล่าวจะถูกรายงานอย่างแผ่วเบา แต่ก็ยังได้รับความสนใจอย่างใกล้ชิดจากต่างประเทศ

บางคนคาดเดาว่านี่คือเครื่องบินอวกาศทดลองของจีน ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการดำเนินโครงการเต็งหยุน เพราะเมื่อสหรัฐอเมริกาเปิดตัว X-37B ในปี 2020 จีนก็เปิดตัวยานอวกาศลึกลับที่คล้ายกันเช่นกัน แต่มีข้อมูลน้อยเกินไปที่จะถูกตรวจพบ เราจึงสามารถเดาได้จากคำไม่กี่คำที่ใช้ซ้ำได้ในรายงาน

อันที่จริงประเทศจีนส่งยานอวกาศดังกล่าวที่ศูนย์ปล่อยดาวเทียมจิ่วฉวนเมื่อวันที่ 4 กันยายน 2020 หลังจากบินอยู่ในวงโคจรเป็นเวลา 2 วัน ก็กลับมาและลงจอดได้สำเร็จในวันที่ 6 กันยายนตามแผนที่วางไว้ เมื่อวันที่ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2565 บริษัทวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการบินและอวกาศแห่งประเทศจีน ประกาศว่าการบินทดสอบเครื่องบินที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้ ซึ่งบริษัทพัฒนาขึ้นเองนั้นประสบความสำเร็จอย่างสมบูรณ์

หลังจากที่จีนประกาศเปิดตัวยานอวกาศที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้ สหรัฐอเมริกาและเนเธอร์แลนด์ก็เริ่มสังเกตการณ์ยานอวกาศดังกล่าว ดร. มาร์โค แลงโบรคจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีเดลฟต์ในเนเธอร์แลนด์ ได้เผยแพร่คำทำนายบนโซเชียลมีเดียส่วนตัวของเขา โดยกล่าวว่ายานอวกาศทดลองของจีนจะลงจอดที่เมืองล็อบนูร์มณฑลซินเจียง

ในวันที่ 15 สิงหาคม เขาถ่ายภาพเครื่องบินไชน่าแอโรสเปซ ข้ามพรมแดนมาแล้ว 2 ครั้ง แต่ภาพที่พร่ามัวมากมีเพียงจุดสว่างเพียงจุดเดียว แต่เขาก็ยังคาดการณ์เวลาและตำแหน่งที่เดินทางกลับ โดยอิงจากทิศทางการบินของยานอวกาศเป็นผลให้ยานอวกาศไม่กลับมาอย่างที่เขาคาดไว้ และสหรัฐอเมริกายังตรวจพบยานอวกาศทดลองของจีนเมื่อวันที่ 28 สิงหาคม ซึ่งสูงกว่าที่บินจริงเมื่อวันที่ 5 สิงหาคม โดยอยู่สูงจากพื้นโลก 518 กิโลเมตร และสูงจากพื้นโลก 338 กิโลเมตร ซึ่งสูงกว่า ความสูงของสถานีอวกาศนานาชาติจะสูง และไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาอย่างแน่นอน

ในเรื่องนี้พวกเขาตั้งคำถามว่าเทคโนโลยีของจีนไม่สามารถบรรลุระยะเวลาบิน และระดับความสูงที่ยาวนานเช่นนี้ได้ นอกจากนี้ พวกเขายังชี้ให้เห็นว่ายานอวกาศที่บินอย่างอิสระในอวกาศนี้ไม่ได้ใช้แรงขับของจรวด ซึ่งละเมิดกฎข้อที่ 3 ของนิวตัน อันที่จริงเดิมทีเป็นยานอวกาศ 2 ลำ สิ่งที่กลับมาในวันที่ 26 สิงหาคมคือยานซับออร์บิทัล อีกลำที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ มันไม่ได้ลงจอดในล็อบนูร์แต่กลับมาที่สนามบินในอัลซา ไรท์ แบนเนอร์ มองโกเลียใน

เนื่องจากความจำเป็นในการเก็บเป็นความลับ รายงานในประเทศจีนเกี่ยวกับการปล่อยยานอวกาศเหล่านี้จึงไม่ค่อยสำคัญนักในทุกครั้ง ซึ่งทำให้เกิดความเข้าใจผิด ที่นี่เราต้องใส่ใจกับรายละเอียด ในวันที่ 5 สิงหาคม ยานอวกาศทดสอบที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้ ได้เปิดตัว และในวันที่ 26 สิงหาคม AVIC ได้เฉลิมฉลอง การทดสอบการบินของยานซับออร์บิทัลแบบลิฟต์ที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้ เดิมทีเทคโนโลยีซับออร์บิทัล และอากาศยานอวกาศเป็น 2 แนวคิดและเป็นโครงการเต็งหยุน ที่หลอมรวมทั้ง 2 เข้าด้วยกัน

ยิ่งไปกว่านั้น ยานซับออร์บิทัลประเภทลิฟต์บินสำเร็จในเดือนกรกฎาคม 2564 และปี 2565 เป็นเที่ยวบินทดสอบครั้งที่ 2 แล้ว ยานอวกาศที่เปิดตัวเมื่อวันที่ 5 สิงหาคมมีหมายเลข 53357 โดยแพลตฟอร์มตรวจจับดาวเทียมต่างประเทศแบบเรียลไทม์หลายแพลตฟอร์ม และยังคงบินอยู่ในอวกาศ พวกเขาบอกว่าเครื่องบินในประเทศจีนละเมิดกฎฟิสิกส์ เพราะพวกเขาไม่เชื่อว่าจีนจะบรรลุความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีได้

โครงการเต็งหยุนได้สร้างความก้าวหน้าอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อนในเทคโนโลยีมากมาย ทำให้เครื่องบินอวกาศสามารถบินขึ้นในแนวราบที่สนามบินทั่วไป จากนั้นจึงเร่งการไต่ระดับขึ้นไปในชั้นบรรยากาศ เมื่อเครื่องบินบินขึ้น เครื่องยนต์แอร์โรเทอร์ไบน์จะให้แรงขับ และเมื่อถึงความเร็วที่กำหนด จะถูกแทนที่ด้วยเครื่องยนต์แรมเจ็ท เพื่อให้เครื่องบินสามารถบินด้วยความเร็วสูงในชั้นบรรยากาศได้ เมื่อถึงความสูงระดับหนึ่งและพร้อมที่จะเข้าสู่อวกาศ มันจะถูกแทนที่ด้วยเครื่องยนต์จรวด

ปฏิบัติการเหล่านี้ใช้ระบบพลังงานร่วมกัน เทอร์ไบน์ สแครมเจ็ต และจรวด เทคโนโลยีนี้ถูกนำมาใช้โดยสถาบันวิจัยการขับเคลื่อนอวกาศซีอานในช่วงต้นปี2020 โดยในปี 2021 เมื่อจิ่วฉวนเปิดตัวยานพาหนะซับออร์บิทัล ที่สามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้กล่าวว่าการสาธิตเทคโนโลยีในด้านนี้ไม่สะดวก สหรัฐอเมริกาคิดไม่ออก จึงคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ประเทศจีนจะทำได้

ซึ่งที่งานมหกรรมการบินและอวกาศนานาชาติ ในปี 2021 บริษัทบริษัทวิทยาศาสตร์และอุตสาหกรรมการบินและอวกาศแห่งประเทศจีน ได้จัดแสดงแบบจำลองของโครงการเต็งหยุน ในเวลานั้นสิ่งที่พวกเขาจัดแสดงที่ไซต์นิทรรศการคือยานบินอวกาศสองตอน แต่พวกเขาไม่ได้ประกาศรายละเอียด เครื่องบินอวกาศที่ประเทศจีนพัฒนาขึ้นโดยอิสระ มี 2 ส่วน ด้านบนเป็นเหมือนเครื่องบิน 2 ลำ ซ้อนกันและด้านล่างเป็นเครื่องยนต์เชื้อเพลิงเหลว

การใช้เครื่องยนต์นี้สามารถเพิ่มความเร็วของเครื่องบินอย่างรวดเร็วถึง 3 มัค จากนั้นเร่งความเร็วด้วยแรงขับของเครื่องยนต์แรมเจ็ท ความเร็วของเครื่องบินสามารถเพิ่มเป็น 5 มัค ในขณะที่ไต่ระดับความสูง และเร่งความเร็วในที่สุดของสแครมเจ็ตพุ่งราวกับจรวดพุ่งออกจากชั้นบรรยากาศ ลำตัวของเครื่องบินเต็งหยุน การบินและอวกาศยังได้รับการออกแบบมาเป็นพิเศษ ซึ่งสามารถลดน้ำหนักและแรงต้านอากาศและเพิ่มความเร็วในการบินตามธรรมชาติ

บทความที่น่าสนใจ : วิตามิน อธิบายเกี่ยวกับเคล็ดลับสำหรับความงามของผู้หญิงที่ใช้วิตามิน