กระดูก เมื่อตรวจเลือดบริเวณรอบข้างไม่พบสัญญาณเฉพาะเจาะจง ในผู้ป่วยทุกรายในขณะที่โรคดำเนินไปโรคโลหิตจางจะเกิดขึ้น ซึ่งการเกิดโรคอาจเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนตัว ของการไหลเวียนโลหิตตามปกติ การแตกแขนงโดยเนื้องอกที่กำลังเติบโต อย่างไรก็ตาม ไม่มีความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างระดับของโรคโลหิตจาง และความรุนแรงของรอยโรคในกระดูก จำนวนเม็ดเลือดขาวและสูตรเม็ดเลือดขาวมักจะไม่เปลี่ยนแปลง บางครั้งพบนิวโทรพีเนีย

ซึ่งมีลิมโฟไซโทซิสสัมพัทธ์น้อยกว่า นิวโทรฟิเลียในระดับปานกลางโดยเปลี่ยนสูตรเม็ดเลือดขาวไปทางซ้าย และการปรากฏตัวของรูปแบบเล็กของชุดแกรนูโลไซติก ด้วยความก้าวหน้าของโรคพบภาวะเม็ดเลือดขาวต่ำเด่นชัด โดยเฉพาะในการรักษายาไซโตสแตติก โมโนไซโตซิสสัมบูรณ์มักถูกบันทึก เมก้าคารีโอไซต์และภาวะเกล็ดเลือดต่ำจะไม่เปลี่ยนแปลงเป็นเวลานาน ในระยะแรกภาวะเกล็ดเลือดสูงและการเพิ่มจำนวน ของเมกะคารีโอไซต์ในไขกระดูกจุดโปร่งแสง

บางครั้งก็สังเกตได้โดดเด่น ด้วยการตกตะกอนของเม็ดเลือดแดง ที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญสูงถึง 60 ถึง 80 มิลลิเมตรต่อชั่วโมง เมื่อวิเคราะห์ไมอีโลแกรมจะตรวจพบการแพร่กระจาย ของเซลล์ไมอีโลมาที่แตกต่างกัน จำนวนเซลล์เนื้องอก ไมอีโลมาเกิน 10 เปอร์เซ็นต์ เซลล์ทางพยาธิวิทยามักถูกสังเกต มีหลายนิวเคลียสหรือมีรูปร่างผิดปกติ หากไม่มีรอยโรคกระจายของไขกระดูกแล้ว ไมอีโลแกรมอาจเป็นเรื่องปกติในสถานการณ์เช่นนี้ หากสงสัยว่ามีพลาสมาไซโตมา

จุดโฟกัสของกระดูก โมโนโคลนอลอิมมูโนโกลบูลิโน จำเป็นต้องเจาะกระดูกสันอกซ้ำๆในพื้นที่ต่างๆ หรืออาจจะเจาะยอดอุ้งเชิงกราน และเจาะในบริเวณที่มีข้อบกพร่อง ของการสลายกระดูกหรือเนื้องอกในกระดูก ในการศึกษาทางชีวเคมี มีการบันทึกภาวะโปรตีนในเลือดสูงอย่างสม่ำเสมอ ปริมาณโปรตีนทั้งหมดถึง 10 ถึง 12 กรัมต่อลิตร การศึกษาอิเล็กโตรโฟรีติกเผยให้เห็นเศษส่วนเพิ่มเติมในบริเวณเศษส่วน y-โกลบูลิน

ในขณะที่ปริมาณของ y-โกลบูลินปกติจะลดลงอย่างรวดเร็ว ส่วนเพิ่มเติมนี้เป็นภาพสะท้อนของความเข้มข้นสูงของพาราโปรตีนในเลือด เมื่อตรวจสอบเนื้อหาของอิมมูโนโกลบูลิน จะมีการเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในความเข้มข้นของคลาสใดๆ IgA,G,E หรือ D แต่ไม่ใช่ IgM ซึ่งเป็นลักษณะของมาโครโกลบูลิเมียของวัลเดนสตรอม ซึ่งเป็นการตายของเซลล์เม็ดเลือดแดงอื่น ที่เกิดจากภาวะเจริญเกินของบีลิมโฟไซต์ บ่อยครั้งที่เนื้อหาของแมคโครโกลบูลินในเลือดเพิ่มขึ้น

ยิ่งความเข้มข้นของโปรตีนนี้สูงขึ้น การพยากรณ์โรคของผู้ป่วยก็จะยิ่งแย่ลง ด้วยอิมมูโนอิเล็กโทรโฟรีซิสเป็นไปได้ พาราโปรตีนที่มีรายละเอียดมากขึ้นในมัลทิเพิลไมอีโลมา กำหนดคลาสของสายโซ่หนักของพาราโปรตีน A,G,E หรือ D เช่นเดียวกับประเภทของสายเบาหรือ λ แลมบ์ดาเป็นไปได้ที่จะพัฒนาตัวแปรพิเศษของโรคมัลติเพิลมัยอีโลม่า ที่เรียกว่าเบนโจนส์ไมอีโลมาซึ่งเป็นพาราโปรตีน ซึ่งประกอบด้วยสายเบาเท่านั้น สามารถกำหนดโปรตีนในปัสสาวะได้หลายระดับ

ไมอีโลมาประกอบด้วยโปรตีนที่มีชื่อเดียวกัน ความร้อนของปัสสาวะนำไปสู่การตกตะกอน และความร้อนที่เพิ่มขึ้นนำไปสู่การละลาย การตรวจเอ็กซ์เรย์ของกระดูกสามารถตรวจพบการเปลี่ยนแปลงของกระดูกแบน โดยเฉพาะกระดูกของกะโหลกศีรษะ ในลักษณะของการตรัสรู้ทรงกลมใน เนื้อเยื่อกระดูกแสดงถึงพื้นที่ของการสลายของมัน อาจมีการสังเกตการแตกหักของ กระดูก โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแตกหักจากการกดทับ ของร่างกายกระดูกสันหลัง

ควรจำไว้ว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงโครงร่างเฉพาะ ของโรคมัลติเพิลมัยอีโลม่าการไม่มีโรคข้อเสื่อม โรคมัลติเพิลมัยอีโลม่าและการตรวจจับนั้นไม่เพียงพอ ที่จะสร้างการวินิจฉัยเนื่องจากต้องใช้สัญญาณอื่นๆ ซึ่งจะกล่าวถึงด้านล่าง แคลเซียมในเลือดสูงจะถูกบันทึกไว้ใน 20 ถึง 40 เปอร์เซ็นต์ของกรณี บ่อยขึ้นในระยะสุดท้ายของโรค โดยเฉพาะในภาวะไตวายเรื้อรังด้วย CRF แสดงว่ามีสัญญาณในห้องปฏิบัติการทั้งหมด ความหนาแน่นของปัสสาวะลดลง GFR ลดลง

รวมถึงความเข้มข้นของครีเอตินินในเลือดเพิ่มขึ้น การวินิจฉัย เพื่อสร้างการวินิจฉัยโรคมัลติเพิลมัยอีโลม่าจะใช้เกณฑ์สองกลุ่ม เกณฑ์โรคมัลติเพิลมัยอีโลม่าหลัก การแทรกซึมของเซลล์พลาสม่าของไขกระดูก ตามการตรวจชิ้นเนื้อทรีฟีน เพิ่มจำนวนเซลล์พลาสมาในไมอีโลแกรมมากกว่า 35 เปอร์เซ็นต์ ความเข้มข้นของ IgG มากกว่า 35 กรัมต่อลิตร อิมมูโนโกลบูลินเอมากกว่า 20 กรัมต่อลิตรตามระดับอิเล็กโตรโฟรีซิสในซีรัม เนื้อหาของสายเบาของอิมมูโนโกลบูลิน

ในกรณีที่ไม่มีสัญญาณของอะไมลอยโดซิสมากกว่า 1.0 กรัมต่อวัน ปริมาตรของปัสสาวะตามอิเล็กโตรโฟรีซิสในปัสสาวะ เกณฑ์โรคมัลติเพิลมัยอีโลม่าเล็กน้อย เนื้อหาของเซลล์พลาสม่าในไขกระดูกอยู่ที่ประมาณ 10 ถึง 30 เปอร์เซ็นต์ การปรากฏตัวของโมโนโคลนอลอิมมูโนโกลบูลิน ตามอิเล็กโตรโฟรีซิสของซีรั่มในเลือด แต่ในความเข้มข้นต่ำกว่า การตรวจจับจุดโฟกัสของออสทีโอไลซิส เนื้อหาของอิมมูโนโกลบูลินไม่เกิน 0.5 กรัมต่อลิตร สำหรับ IgM 1 กรัมต่อลิตร

สำหรับอิมมูโนโกลบูลินเอ 6 กรัมต่อลิตร การวินิจฉัยโรคมัลติเพิลมัยอีโลม่านั้นกำหนดขึ้น โดยการตรวจหาเกณฑ์หลักหนึ่งรายการและผู้เยาว์หนึ่งรายการ หรือเกณฑ์หลักหนึ่งรายการและเกณฑ์รองสองรายการ ความยากลำบากในการวินิจฉัย โรคมัลติเพิลมัยอีโลม่าเกิดขึ้นในระยะแรก เมื่อไม่มีการทำลายกระดูกไม่มีเมตาเพลเซีย เซลล์ไมอีโลมาที่ชัดเจนของไขกระดูกเอ็มกราเดียนท์มีขนาดเล็กในเซรั่มโปรตีนอิเล็กโตรโฟรีซิส และไม่มีการลดลงของเนื้อหาของ γ-โกลบูลิน

ขั้นตอนเหล่านี้ของหลักสูตร โรคมัลติเพิลมัยอีโลม่าแยกไม่ออกจากสิ่งที่เรียกว่าจำเป็น ในระหว่างตั้งครรภ์ในผู้สูงอายุ และอาการด้วยโรคตับแข็งของตับ โรคเนื้อเยื่อเกี่ยวพันกระจาย เนื้องอกมะเร็งและภาวะติดเชื้อ โมโนโคลนอล แกมโมพาที การตรวจสอบอย่างละเอียด ช่วยให้ไม่รวมแกมโมพาทีที่มีปฏิกิริยาตอบสนอง สิ่งนี้ยังมีส่วนช่วยในการติดตามผู้ป่วยแบบไดนามิก ควรจำไว้ว่าในระยะแรกของโรค เมื่อผู้ป่วยไปพบแพทย์ การวินิจฉัยที่ถูกต้องสามารถทำได้หลายปี หลังจากการค้นพบพาราโปรตีนในเลือด

บทความอื่นๆที่น่าสนใจ > หัวใจล้มเหลว อธิบายการเกิดโรคและการจำแนกประเภทภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง