Authority transforming people
Authority transforming people “คุณลุงคือต้นแบบของหนูนะคะ ตั้งแต่เด็กๆ หนูจะเอาคุณลุงเป็นแบบอย่างตลอดเลย ทุกวันนี้ที่หนูประสบความสำเร็จได้เพราะหนูมีคุณลุงเป็นไอดอล ขอบคุณคุณลุงมากนะคะที่เป็นต้นแบบที่ดีให้กับหนู”
“ลุงดีใจด้วยนะที่วันนี้ประสบความสำเร็จ หลานลุงเก่งที่สุดอยู่แล้ว”
“ไม่ใช่หรอกค่ะ เพราะหนูมีคุณลุงเป็นต้นแบบต่างหาก”
ฉันกับคุณลุงเราสนิทกันมากและคุณลุงเป็นไอดอลของฉันตั้งแต่เด็กๆ คุณลุงของฉันเป็นศาสตราจารย์ มีความรู้รอบด้าน ตอนเด็กๆ ไม่ว่าฉันจะมีคำถามอะไรคุณลุงก็จะสามารถตอบฉันได้เสมอ ดังนั้นฉันอยากอยู่ใกล้คุณลุงและอยากเก่งแบบคุณลุง ฉันรู้สึกว่าฉันเป็นเด็กที่โชคดีมากที่มีลุงแบบนี้ และที่สำคัญคุณลุงก็เป็นคนหนึ่งที่มีพระคุณต่อฉันมาก เพราะเมื่อพ่อแม่ของฉันเสียคุณลุงก็รับฉันมาเลี้ยงเหมือนลูก ให้ความรู้และให้ความอบอุ่นฉันจนฉันรู้สึกว่าคุณลุงคือพ่อคนที่สองของฉันไปแล้ว
“คุณลุงคะ คุณลุงแน่ใจหรือคะว่าคุณลุงอยากจะเดินสายอาชีพแบบนี้จริงๆ หนูว่าหนูชอบคุณลุงตอนที่เป็นศาสตราจารย์มากกว่านะคะ”
“ลุงอยากเป็นนักการเมืองเพราะมันเป็นความฝันของลุงตั้งแต่เด็กๆ แล้ว แต่ที่ลุงเป็นศาสตราจารย์เพราะว่าพ่อกับแม่ของลุงอยากให้ลุงเป็น ตอนนี้ลุงมีโอกาสที่จะได้เป็นนักการเมืองหลานจะให้ลุงทิ้งมันได้ยังไง”
“งั้นหนูก็ขอให้คุณลุงทำสำเร็จนะคะ”
หลังจากที่คุณลุงของฉันตัดสินใจทำตามความฝันของตัวเองในการที่จะเป็นนักการเมืองฉันและคุณลุงก็ห่างกันแปลกๆ เราทั้งสองไม่ค่อยมาคุยเล่นด้วยกัน แม้แต่เวลาจะกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันก็ยังไม่มีเหมือนเมื่อก่อน เวลาฉันมีคำถามอะไรคุณลุงก็ไม่ค่อยว่างมาตอบคำถามให้ฉัน แต่ฉันก็เข้าใจว่าการเป็นนักการเมืองมันน่าจะงานยุ่งมาก มีเรื่องอะไรให้ทำเยอะ ฉันจึงไม่ได้ไปรบกวนคุณลุงมาก
“คุณลุงคะ วันนี้วันเกิดของหนู คุณลุงว่างไหมคะจะได้มากินข้าวพร้อมกัน”
“สุขสันต์วันเกิดนะหลานรักขอให้หนูเป็นเด็กดี ประสบความสำเร็จในชีวิตขึ้นไปอีก คิดอะไรก็สมปรารถนา ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีของหนูนะ วันนี้ลุงมีประชุมใหญ่ลุงอาจจะไม่ได้ไปกินข้าวพร้อมหนู แต่อยากให้หนูรู้ไว้ว่าลุงรักหนูเสมอนะ”
คุณลุงอวยพรให้ฉันได้บอกรักฉัน ฉันก็ควรจะดีใจแต่กลับกลายเป็นว่าฉันรู้สึกน้อยใจที่คุณลุงไม่มีเวลาให้แม้กระทั่งวันเกิดของฉัน ทั้งๆ ที่ปกติวันนี้จะเป็นวันสำคัญมากที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน คุณลุงจะคอยจัดงานเตรียมของขวัญให้ฉันเสมอ แต่ฉันก็ไม่สามารถพูดอะไรได้เพราะฉันไม่อยากทำตัวเป็นเด็ก ฉันควรจะต้องมีเหตุผลและเข้าใจว่าคุณลุงทำงานมีหน้าที่สำคัญต้องรับผิดชอบ
“วันนี้มีประชาชนจำนวนมากออกมาต่อต้านนโยบายของรัฐบาลที่ขัดต่อความเป็นจริง มีประชาชนหลายคนเดือดร้อนกับ นโยบายแบบนี้ ข้อเรียกร้องต่างๆ มากมายที่ประชาชนออกมาเรียกร้องก็เพื่อรักษาสิทธิประโยชน์ของตัวเองโดยไม่ได้มีเจตนาที่จะสร้างความวุ่นวายในสังคม”
ฉันเห็นข่าวในทีวีเกี่ยวกับความวุ่นวายทางการเมืองจนต้องมีประชาชนออกมาเรียกร้องความเป็นธรรมฉันจึงเก็บคำถามนี้ และคิดว่าจะนำไปถามคุณลุงเพราะฉันมั่นใจมากกว่าคุณลุงจะสามารถให้คำตอบและความกระจ่างแก่ฉันได้
“คุณลุงคะ คุณลุงพอมีเวลาว่างให้หนูไหมคะ”
“มีอะไรหรือเปล่า ลุงกำลังยุ่ง”
“หนูอยากรู้ว่าทำไมประชาชนถึงออกมาเรียกร้องกันเยอะมากขนาดนี้คะ เกิดข้อผิดพลาดอะไรในการบริหารประเทศหรือเปล่า”
“มันไม่ใช่เรื่องของหนู อย่าเก็บมาใส่ใจเลย รีบไปเข้านอนเถอะตอนนี้มันดึกมากแล้ว”
“มันก็ต้องเป็นเรื่องของหนูสิคะคุณลุง เพราะหนูก็เป็นประชาชนคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ในประเทศนี้ การเมืองเป็นเรื่องของทุกคนนะคะ”
“ลุงยังไม่อยากตอบอะไรตอนนี้ วันนี้ลุงเหนื่อยมากแล้ว เชื่อลุงเถอะนะหนูไปนอนเถอะ”
สุดท้ายคุณลุงก็ให้คำตอบอะไรฉันไม่ได้ การที่คุณลุงเป็นนักการเมืองมันทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันกับลุงเราดูห่างๆ กันมากขึ้น ไม่เหมือนแต่ก่อนที่เราสนิทสนมกันแล้วฉันก็มองว่าคุณลุงเป็นไอดอล แต่ตอนนี้มุมมองของฉันได้เปลี่ยนไปโดยที่ฉันก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเพราะอะไร
มีอยู่วันหนึ่งฉันบังเอิญได้ยินคุณลุงคุยโทรศัพท์เหมือนกับว่าคุณลุงจะสั่งให้ตำรวจเข้าไปดูแลประชาชนที่ออกมาต่อต้าน ภาพที่ฉันเห็นในทีวีตำรวจและประชาชนก็มีปากเสียงเเละทำร้ายร่างกายกัน สุดท้ายแล้วปัญหานี้ก็ยังหาข้อยุติไม่ได้ว่าจะจบลงในรูปแบบไหน คุณลุงของฉันดูไม่เป็นเดือดเป็นร้อนกับการที่มีปัญหาแบบนี้ เขายังคงทำหน้าที่ของเขาต่อไป เหมือนว่าทำตัวอยู่เหนือปัญหาซึ่งฉันก็ไม่สามารถไปพูดอะไรได้ แต่ฉันก็รู้สึกเสียใจที่ฉันเป็นหลานของคุณลุงแต่ไม่สามารถ ออกปากออกเสียงอะไรได้เลย ทำได้เพียงเฝ้าดูสถานการณ์ทางทีวี
เวลาต่อมาคุณลุงฉันก็เริ่มมีอำนาจมากขึ้น และยิ่งคุณลุงมีอำนาจมากขึ้นเท่าไหร่ฉันและคุณลุงก็เหมือนคนที่ไม่รู้จักกันมากขึ้นเท่านั้น คุณลุงฉันมีนิสัยที่เปลี่ยนไปมากเขาดูเป็นคนที่สนใจแต่เรื่องของตัวเอง แต่ก่อนเขายังคงอวยพรวันเกิดให้ฉันถึงแม้ว่าเขาจะไม่ว่างมาร่วมฉลองกับฉัน แต่ ณ ปัจจุบันเขาแทบจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าวันเกิดของฉันคือวันไหน ฉันคุยกับเขา วันละไม่ถึง 3 ประโยค หรือบางวันเราไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ
ฉันไม่รู้ว่าการเปลี่ยนเเปลงทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเพราะอำนาจในมือของคุณลุงหรือเปล่า แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียใจและถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่ยอมให้คุณลุงเดินสายอาชีพนักการเมืองเด็ดขาด พอมาคิดได้ตอนนี้อะไรๆ มันก็สายเกินไป ฉันไม่สามารถย้อนเวลากลับไปในวันที่ฉันและคุณลุงสนิทกันได้เหมือนเดิม ฉันไม่สามารถมองคุณลุงเป็นไอดอลได้เหมือนกับเเต่ก่อน
คนอื่นอาจจะมองว่าอำนาจเป็นสิ่งที่ดีแต่ฉันมองตรงข้าม อำนาจสามารถเปลี่ยนคนที่ฉันรักไปตลอดกาล เปลี่ยนให้กลายเป็นคนที่ฉันแทบจะไม่รู้จัก เปลี่ยนจนลืมว่าฉันและคุณลุงเราเคยสนิทกันมากแค่ไหน มันเปลี่ยนจนเรื่องราวทั้งหมดดูเหมือนเป็นแค่ความฝัน
