สู้เพื่อ แม่ ep 2.

แม่ หลังจากที่ทั้งสองแม่ลูกพักอยู่ที่วัด มาลีได้พาโพนหนีออกจากหมู่บ้านเธอได้รับความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่บ้านพาเธอและลูกชายไปส่งที่เมืองใหญ่โดย ผู้ใหญ่บ้าน บอกให้เธออาศัยและทำมาหากินอยู่ที่เมืองใหญ่ซึ่งหน้าจะปลอดภัยจากไอ้พวกโจรชั่วเพราะโจรพวกนั้นมักจะออกปล้นอยู่แถบหมู่บ้านชายป่าหรือหมู่บ้านที่ห่างไกลจากเมืองใหญ่เท่านั้น เพราะที่เมืองใหญ่จะมีเจ้าหน้าที่คอยสอดส่องดูแลจนพวกโจรไม่อยากจะเข้าไปวอแวด้วย มาลีขอบคุณผู้ใหญ่บ้านที่ช่วยเป็นธุระให้เธอกับลูกชายโดยเธอกับลูกชายได้มีที่พักอาศัยและมีช่องทางทำขนมขายหาเลี้ยงตัวเองได้มาลีกับลูกชายอาศัยอยู่ในเมืองใหญ่จนผ่านไปสิบห้าปีและโพนก็ได้เติบใหญ่เป็นชายหนุ่มฉกรรจ์

เขาดูแลมาลีเป็นอย่างดีตามที่ได้ให้สัญญาไว้กับที่หลุมศพของพ่อ โดยมาลีนั้นยังคงยึดอาชีพขายขนมเช่นเดิมส่วนโพนมักจะออกจากบ้านไปบ่อยๆ แต่ก็กลับมาหาแม่อย่างสม่ำเสมอและในระหว่างที่เขาออกจากบ้านไปนั้นก็มักจะมีชายหนุ่มไร่เรี่ยกับโพนมาสอดส่องดูแลมาลีอยู่เสมอซึ่งมาลีเองก็แปลกใจว่าเป็นใครพอถามโพนเขาก็บอกว่าเป็นเพื่อนมาช่วยดูแลแม่ในช่วงที่เขาไม่อยู่บ้านแม้มาลีจะแปลกใจกับพฤติกรรมของโพนแต่เธอก็ไม่ได้ว่ากล่าวอะไรในระยะเวลาสี่ห้าปีมานี้โพนมักจะบอกให้เธอหยุดทำขนมขายพร้อมกับนำเงินทองมาให้เธอครั้งละมากมายแต่เธอก็ยังทำขนมขายเรื่อยมาจนกระทั่งวันหนึ่งมาลีได้ข่าวจากชาวเมืองว่าได้มีกลุ่มโจรสองกลุ่ม

พยายามจะเข่นฆ่ากันโดยโจรกลุ่มหนึ่งอาศัยอยู่แถบชายป่าและอีกกลุ่มหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากเมืองใหญ่มากนักมาลีนั้นเห็นพฤติกรรมลับๆ ล่อๆ ของลูกชายจนเธอตามสืบดูและได้รู้ว่าโพนนั้นเป็นสมาชิกของกลุ่มโจรที่อยู่ใกล้กับเมืองใหญ่ เมื่อมาลีได้รู้ความจริงเธอรู้สึกเสียใจมากแต่ก็ยังทำตัวตามปกติและโพนเองก็ไม่รู้ว่าแม่รู้แล้วว่าตนเองเป็นโจรถึงแม้มาลีจะไม่บอกให้ลูกชายรู้แต่เธอก็คอยพูดบอกลูกชายอยู่เสมอให้คิดถึงสิ่งดีๆ และให้ถอยห่างจากความชั่วจนกระทั่งวันหนึ่งโพนก็ได้พูดกับแม่ “แม่ แม่รู้แล้วใช่ไหมว่าข้าเป็นโจร” “ใช่ แม่รู้แล้วแม่ก็อยากให้เองหันหลังให้กับโจรกลุ่มนั้นเสียเองทำได้หรือไม่”

“ขึ้นหลังเสือมันลงไม่ได้ง่ายๆ หรอกแม่และโจรกลุ่มนี้ก็ไม่ได้โหดเหี้ยมเหมือนกับโจรพวกนั้น” จากน้ำเสียงของโพนมาลีจึงรู้ได้ว่าเขายังคงโกรธแค้นโจรพวกนั้นที่ทำให้เขาต้องสูญเสียพ่อไป มาลีได้พูดกับลูกชายอยู่นานเลยทีเดียวและโพนก็ยืนยันว่าเขาจะไม่ออกจากกลุ่มโจรแต่จะอยู่ในกลุ่มโจรต่อไปเพราะมีจุดมุ่งหมายที่จะตามล่าโจรที่ฆ่าพ่อและทำร้ายมาลีถึงแม้มาลีจะบอกว่าให้มันแล้วกันไปแต่โพนก็ไม่ยอมเขายังยืนยันท่าเดียวว่าจะทำเพื่อแม่และจะสู้เพื่อแม่ซึ่งมาลีเองได้แต่เป็นทุกข์อยู่ในใจเพราะฌะอเข้าใจในเจตนาของลูกชายดีแล้วหลังจากที่โพนอธิบายให้ฟังว่าทั้งมาลีและเขายังไม่ปลอดภัยเพราะลูกชายของหัวหน้าโจรที่โพนได้ใช้ดาบแทงตาย

นั้นก็มีวัยไล่เลี่ยกับโพนและมันก็คิดหาทางกำจัดมาลีกับโพนอยู่เช่นกันโพนเลยจำเป็นต้องพาตัวเองเข้าไปอยู่ในกลุ่มโจรและจากชื่อเสียงของกลุ่มโจรที่เข้าไปอยู่ด้วยก็ทำให้โจรพวกนั้นไม่กล้ามารังขวานเขากับแม่แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่เขาเลิกเป็นโจรก็คงจะไม่มีความปลอดภัยอีกเหมือนเช่นที่ผ่านมามาลีเข้าใจในสิ่งที่โพนทำแต่ถึงอย่างไรโพนก็ต้องเป็นโจรและการเป็นโจนและการเข่นฆ่าผู้อื่นมันก็เป็นของคู่กันอยู่แล้วแม้โพนจะบอกว่าเขาอยู่ในส่วนที่ไม่ต้องออกไปเข่นฆ่าใครแต่อย่างไรเสียก็มีคำว่าโจรค้ำคออยู่มาลีนั้นน้ำท่วมปากพูดอะไรไม่ได้ ได้แต่ภาวนาให้โพนอยู่รอดปลอดภัยทั้งกับเจ้าหน้าที่ที่ออกตามล่าโจรและก็กลุ่มโจรฝ่ายตรงข้ามที่คอยจ้องจะล้มล้างอยู่

จากนั้นไม่นานชาวเมืองก็ได้รู้ข่าวว่าเจ้าหน้าที่ได้บุกกวาดล้างโจรที่อยู่แถบชายป่าเพราะพวกมันเข่นฆ่าผู้คนไปทั่วจนเจ้าหน้าที่จำเป็นกวาดล้างให้สิ้นซากโจรหลายคนได้ถูกจับตายและมีแค่บางคนเท่านั้นที่หนีรอดไปได้จากนั้นวันเวลาก็ผ่านไปหลายเดือนจนข่าวคาวของพวกกลุ่มโจรที่โดนกวาดล้างได้เงียบหายและเจ้าหน้าที่ได้ยืนยันว่าโจรกลุ่มนั้นได้สลายไปแล้วทำให้กลุ่มโจรที่มีโพนอยู่ด้วยเริ่มเคลื่อนไหวหลังจากที่กลบดานอยู่เงียบๆ มานาน เช้าวันต่อมาโพนกลับมาที่บ้านด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสเมื่อมาลีเปิดประตูบ้านออกมาเขาก็โผลเข้ากอดแม่ด้วยความดีใจจนมาลีแปลกใจกับพฤติกรรมนั้น

“แม่ ข้าเลิกเป็นโจรแล้วหัวหน้าปล่อยข้าแล้วแล้วพวกเขาก็เดินทางไปอีกเมืองหนึ่งข้าจะได้อยู่กับแม่ตลอดแล้วนะ” มาลีน้ำตาซึมและยิ้มออกมาอย่างโล่งอกจากนั้นสองแม่ลูกก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขโดยมาลีได้ทำขนมและโพนได้หาบขนมแทนแม่ แม้ชีวิตจะมีความสุขดีแต่ในใจลึกๆ ของมาลีก็ยังรู้สึกทุกข์ใจอยู่เพราะโพนได้เคยบอกกับเธอว่าในช่วงที่เขาเป็นโจรนั้นเขาเคยฆ่าคนตายไปหนึ่งคนและเคยทำให้บาดเจ็บอีกสองสามคนซึ่งสิ่งที่เขาทำนั้นก็ทำตามหน้าที่ที่หัวหน้าโจรสั่งและป้องกันตัวเองแต่สิ่งนั้นมาลีคิดว่ามันคือบาปที่ติดตัวลูกชายและโพนก็รู้ดีว่าแม่คิดอย่างไรหลังจากที่เลิกเป็นโจรได้นานพอสมควรแล้วโพนจึงอยากให้แม่สบายใจขึ้น

เขาเลยชวนแม่ไปหาพ่อที่ฝังร่างไว้ที่ป่าช้าในวัดของหมู่บ้านที่พวกเขาได้ย้ายหนีมาโพนบอกว่าโจรพวกนั้นคงหนีหายไปหมดแล้วที่เหลืออยู่ก็ถูกฆ่าตายและถูกจับขังมาลีเลยตกลงกลับไปที่นั่นแต่ก่อนที่จะกลับไปถึงวัดแห่งนั้นกลับถูกโจรคนหนึ่งรอบทำร้ายจนโพนได้รับบาดเจ็บสาหัด ส่วนมาลีก็บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยและดูเหมือนว่าโจรที่ปกปิดหน้าตาคนนั้นจะตั้งใจเล่นงานโพนให้ถึงตายโชคดีที่ผู้ใหญ่บ้านมาช่วยทันและยิงโจรคนนั้นได้รับบาดเจ็บจนมันวิ่งหนีไปโพนถูกพากลับไปที่วัดและนอนรักษาตัวอยู่นานนับเดือนจนกระทั่งหายดี หลังจากนั้นมาลีก็ไปที่หลุมศพของสามีเธอกับโพนช่วยกันดายหญ้าและเก็บกวาดหลุมศพจนดูสะอาดสะอ้าน

มาลีรู้สึกดีใจที่ได้กลับมาที่นี่แม้จะมาเห็นเพียงหลุมศพเธอก็มีความสุขแต่สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจคือท่าทีของโพนที่ดูจะครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่เธอรู้ดีว่าลูกชายต้องการจะเอาคืนโจรคนนั้นซึ่งเธอไม่สบายใจเลย “หยุดเถอะลูก ปล่อยไปเถอะอย่าจองเวรจองกรรมกันเลย” “ข้าสู้เพื่อแม่ข้าจะต้องปกป้องแม่” “แต่การสู้ของเอง การปกป้องของเองมันทำให้แม่ทุกข์ใจนัก หยุดเถอะคนเราเมื่อถึงคราวตายมันก็ต้องตายกันทุกคน” หลังจากที่พูดกล่อมลูกชายนานพอสมควรสุดท้ายโพนก็สัญญากับแม่ว่าจะไม่คิดแก้แค้นและจะบวชอยู่ที่วัดแห่งนั้นมาลีดีใจจนพูดไม่ออกและหลังจากที่บวชให้โพนเรียบร้อยดีแล้วผู้ใหญ่บ้านก็ได้พามา

ลึกลับไปอยู่ที่เดิมตรงกระท่อมกลังนั้นซึ่งผุพังไปหมดแล้วผู้ใหญ่บ้านได้พาชาวบ้านมาช่วยกันสร้างกระท่อมหลังใหม่ให้กับมาลีและที่ตรงนั้นก็ไม่ได้โดดเดียวเหมือนเมื่อก่อนแล้วเพราะหลังจากที่โจรถูกบุกจับชาวบ้านก็เริ่มออกมาสร้างบ้านสร้างกระท่อมอยู่กันหลายหลังส่วนโพนที่ได้บวชเพื่ออุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับพ่อเป็นเวลาหนึ่งพรรษาเขาก็ศึกมาอยู่กับแม่และกลับไปปลูกผักปลูกถั่วตรงที่ดินที่พ่อของเขาเคยปลูกเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว

จากนั้นโพนกับแม่ก็ได้ข่าวว่าโจรที่ทำร้ายเขาและถูกผู้ใหญ่บ้านยิงจนได้รับบาดเจ็บได้ถูกเจ้าหน้าที่จับตายทั้งโพนและแม่จึงรู้สึกสบายใจขึ้นโดยเฉพาะมาลีนั้นเธอรู้สึกสุขใจอย่างที่สุดเพราะเธอมั่นใจว่าเธอทั้งโพนได้ปลอดภัยแล้วโพนนั้นได้อยู่ดูแลแม่เรื่อยมาและพบรักกับสาวชาวบ้านคนหนึ่งหลังจากแต่งงานกันแล้วทั้งคู่ก็ช่วยกันทำมาหากินและเลี้ยงดูมาลีอย่างมีความสุขเรื่อยมา

อ่านบทความอื่นๆ คลิ๊ก!!!  ความฝัน