อัลไซเมอร์ ประวัติการวิจัยเมมันไทน์เป็นศัตรูตัวรับกลูตาเมต NMDA ที่ไม่มีความสัมพันธ์เชิงแข่งขันปานกลาง ได้รับการอนุมัติ สำหรับการรักษาโรค อัลไซเมอร์ ระดับปานกลางและรุนแรง ในสหรัฐอเมริกา ยานี้ยังใช้กันอย่างแพร่หลาย เป็นยาที่ไม่บ่งชี้ ในการรักษาโรค AD ที่ไม่รุนแรง วัตถุประสงค์การวิจัย วัตถุประสงค์ของการศึกษา คือเพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพ และความปลอดภัยของเมมันไทน์ ในการรักษาภาวะสมองเสื่อม

ประเมินว่าเมมันไทน์มีประโยชน์ต่อผู้ป่วย ที่ใช้สารยับยั้งโคลีนเอสเตอเรสอยู่แล้วหรือไม่ สามารถอธิบายข้อมูล ได้ดังนี้ กลยุทธ์การค้นหา สำหรับการทดลองที่ลงทะเบียน ณ วันที่ 25 มีนาคม 2018 เราค้นหาทะเบียนการทดลองทางคลินิก ข่าวประชาสัมพันธ์ และโปสเตอร์ ของผู้ผลิตเมมันไทน์ และเว็บไซต์ของ FDA EMEA และ NICE ติดต่อผู้เขียนการศึกษา และบริษัทยา เพื่อขอข้อมูลที่ขาดหายไป

เกณฑ์ การรวมและเกณฑ์การยกเว้น การเลือกการทดลองเมมันไทน์ แบบสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่มคู่ขนาน และควบคุมด้วยยาหลอก ในผู้ป่วยที่เป็นโรคสมองเสื่อม การรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล รวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูลจากพื้นที่ทางคลินิกสี่ ด้าน ข้อมูลเหล่านี้รวมถึงภาวะสมองเสื่อม จากสาเหตุและความรุนแรงที่แตกต่างกัน

รวมถึง AD ที่มีพฤติกรรมกระวนกระวายใจ เราประเมินระยะเวลาของการศึกษา ความรุนแรงของโรค และผลกระทบของการใช้ ChEI ร่วมกันต่อผลการรักษา ดังนั้นเราจึงวิเคราะห์เฉพาะการศึกษา ที่ใช้ขนาดยาที่ได้รับอนุญาต และมีระยะเวลาติดตามผล 6 ถึง 7 เดือน และวิเคราะห์ผลของ AD เล็กน้อย ถึงปานกลาง ถึงรุนแรง

เราแปลงผลลัพธ์ด้านประสิทธิภาพ เป็นความแตกต่างของคะแนน ในระดับผลลัพธ์ที่เฉพาะเจาะจง ผลลัพธ์หลักในภาวะสมองเสื่อมทุกประเภท ผู้เข้าร่วมเกือบ 10,000 คน ใน 44 คน รวมการทดลองที่ให้ข้อมูล ซึ่งส่วนใหญ่มีอคติที่มีความเสี่ยงต่ำ หรือไม่ชัดเจน ในเกือบครึ่งหนึ่งของการศึกษา ข้อมูลที่เกี่ยวข้อง มาจากแหล่งที่ไม่ได้เผยแพร่ การทดลองส่วนใหญ่ ดำเนินการในผู้ป่วย AD

AD ปานกลางถึงรุนแรง หลักฐานจากการศึกษาที่มีความแน่นอนสูงสุด 14 ชิ้น ซึ่งมีผู้เข้าร่วมประมาณ 3700 คน อย่างสม่ำเสมอแสดงให้เห็นว่า เมมันไทน์มีประโยชน์ทางคลินิกน้อยกว่า เมื่อเทียบกับยาหลอก จำนวนผู้ที่เลิกใช้เมมันไทน์ อาจไม่มีความแตกต่างกัน เทียบกับยาหลอก แม้ว่าจะมีหลักฐานความเชื่อมั่น ในระดับปานกลางว่า ผู้ป่วยจำนวนน้อย ที่รับเมมันไทน์มีอาการไม่พึงประสงค์ จากพฤติกรรมกระวนกระวาย

นอกจากนี้ยังมีความแน่นอนปานกลาง หลักฐานจากการศึกษาอื่นๆ อีกหลายชิ้นที่แสดงว่า เมแมนไทน์ไม่มีผลในการรักษาพฤติกรรม ที่กระวนกระวายใจ ผลประโยชน์ทางคลินิก การใช้ร่วมกับการรักษาด้วย จะไม่มีผลต่อความแตกต่างในผลของเมมันไทน์ และยาหลอก ยกเว้นผลลัพธ์ BM CheI ที่รวมกันมีผลมากกว่า และผลลัพธ์ CF ผลน้อยกว่า

ส่วนใหญ่อิงจากหลักฐานการวิจัยจากการศึกษา มีผู้เข้าร่วมทั้งหมด 600 คน โดยอิงจากการวิเคราะห์หลังเหตุการณ์ ที่มีระดับความเชื่อมั่นปานกลาง แสดงให้เห็นว่า เมมันไทน์และยาหลอก อาจไม่มีความแตกต่างในด้านลบของผลลัพธ์ ในแง่ของผลลัพธ์ CGR ไม่มีความแตกต่างระหว่างเมมันไทน์และยาหลอก แต่หลักฐานมีความแน่นอนต่ำ อาจเพิ่มจำนวนผู้ที่หยุดการรักษา เนื่องจากเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์

สำหรับภาวะสมองเสื่อมประเภทอื่นๆ โรคพาร์กินสัน และภาวะสมองเสื่อมจากร่างกาย แสดงให้เห็นประสิทธิภาพทางคลินิกน้อยลง ภาวะสมองเสื่อมส่วนหน้า และโรคอัลไซเมอร์ที่เกี่ยวข้องกับโรคเอดส์ หลักฐานประสิทธิภาพในปัจจุบันมีจำกัด และหลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ หรือต่ำมากเป็นส่วนใหญ่

บทสรุปของผู้เขียน พบว่ามีความแตกต่างที่สำคัญ ในประสิทธิภาพของเมมันไทน์ใน AD เล็กน้อยและ AD ปานกลางถึงรุนแรง เมมันไทน์มีประโยชน์ทางคลินิกเล็กน้อย สำหรับผู้ป่วยที่มี AD ระดับปานกลางถึงรุนแรง ไม่ว่าจะใช้ CheI หรือไม่ก็ตาม แต่ก็ไม่มีประโยชน์สำหรับผู้ป่วย AD ที่ไม่รุนแรง

อ่านต่อเพิ่มเติม คลิ๊ก !!!             โรคประสาท อักเสบสาเหตุของโรค ทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนต่อโรคใดบ้าง