ก่อนตายขอทำตาม ความฝัน ตัวเองให้สำเร็จ

ความฝัน ทุกคนมีความฝันกันทั้งนั้น ทั้งความฝันตอนเรียนอนุบาล ตอนเรียนประถมศึกษา ตอนเรียนมัธยมศึกษา ตอนเรียนมหาวิทยาลัย ตอนทำงาน หรือแม้แต่หลังเกษียณงานและก็ยังมีความฝันที่อยากจะทำให้สำเร็จให้ได้ ผมก็เหมือนทุกคนมีความฝันที่ไม่เหมือนกันเลยสักครั้ง มันเหมือนกับว่าเราวิ่งตามความฝันทั้งหลายตัวที่เราใช้สองขาของเรามันเป็นอะไรที่เหนื่อยมากแล้วกว่าจะทำได้เราหมดแรงก่อนอย่างแน่นอน และถ้าหมดแรงก่อนที่จะทำความสำเร็จคงเป็นอะไรที่น่าเสียดายเป็นอย่างมาก มันเป็นเรื่องตลกเหมือนกันที่ผมมีความฝันหลายอย่างเหลือเกินที่อยากจะทำให้ได้ ทั้งความฝันในตอนเด็กและตอนนี้ก็เช่นกัน

ตอนผมยังเด็ก ผมไม่สบายและลุกจากเตียงไปไหนไม่ได้และมีหมอคนหนึ่งมาหาผมถึงบ้านตรวจทุกอย่างไม่คิดค่าน้ำมันหรืออะไรสักอย่างคิดแต่ค่ายาอย่างเดียว และเมื่อผมหายดี หมอ คนเดิมก็นัดผมให้ไปดูอาการที่คลินิกของเขามันเป็นช่วงเวลาดึกมากแล้ว ผมเป็นคนไข้คนสุดท้ายในวันนั้นเมื่อผมได้รับยาเสร็จเรียบร้อยทั้งหมอทั้งเภสัชที่ทำงานกับเขาก็เก็บของเตรียมตัวกลับบ้านปิดไฟปิดทุกอย่างเรียบร้อยเหลือแต่ปิดประตูเหล็กหน้าคลินิก แต่มีคนไข้ฉุกเฉินมาหมอคนนี้ก็ยินดีที่จะเปิดคลินิกรักษาเขาโดยที่ไม่คิดอะไร นั่นเป็นแรงบันดาลใจอย่างแรงและผมได้นำหมอคนนี้มาเป็นแรงบันดาลใจในการที่จะทำความฝันของตัวเองที่อยากจะเป็นหมอให้สำเร็จ

แต่เมื่อรู้เส้นทางกว่าจะเรียนจบเป็นหมอได้บอกเลยว่าต้องเป็นคนเก่งมากๆ ซึ่งไม่ใช่ผมอย่างแน่นอน ผมเป็นคนที่ไม่เก่งวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์เอามากๆ ทำให้ผมตัดใจจากหมอไปเลย ตอบมาเมื่อเรียนในชั้นประถมศึกษาผมชอบไปอยู่ห้องสมุดของโรงเรียนมันเปลี่ยนแปลงความฝันผมไปทำให้ผมอยากเป็นบรรณารักษ์ประจำห้องสมุด แต่มันก็เปลี่ยนไปอีกเมื่อผมจบม.ต้น ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอะไรต่อไปทางที่ดีที่สุดในตอนนั้นคือเรียนในสิ่งที่ตัวเองชอบ นั่นคือการเรียนเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ ผมได้เรียนต่อสายสามัญในสาขาการเรียนภาษาอังกฤษภาษาจีนและภาษาญี่ปุ่นแต่ผมเอาดีทางด้านภาษาอังกฤษอย่างเดียวและผมเน้นไปทางด้านการฟังและการพูดมากกว่าการอ่านและการเขียน

ถามว่าจบม 6 แล้วมีความฝันไหม ความฝันยังไม่รู้ว่าตัวเองอยากจะทำงานอะไรในอนาคตแต่ตอนนั้นคิดได้แค่ว่าต้องเรียนต่อมหาวิทยาลัยและต้องหาตัวเองให้เจอว่าชอบเรียนเกี่ยวกับอะไรสาขาที่ใช่สำหรับเรากับสาขาที่เราชอบมันคือคนละอย่างกันแต่ในเวลานั้นสาขาที่ผมชอบและสาขาที่ใช่สำหรับผมคืออันเดียวกันนั่นคือสาขาภาษาอังกฤษหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิตที่ใช้เวลาเรียนทั้งหมด 4 ปีและแน่นอนว่าถ้าอยากจบออกมาแล้วเป็นครูต้องเรียนต่ออีก 1ปี แต่ในใจผม ณ เวลานั้นผมไม่ได้ต้องการที่จะจบออกมาเป็นครู ถามว่าเรียนสาขาภาษาอังกฤษแล้วจะทำงานอะไร ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจบออกมาแล้วผมจะทำงานอะไรโชคดีที่ยังมีโอกาสเข้ามาหาผมนั่นคือ

ทางสาขาการท่องเที่ยวของมหาวิทยาลัยผมได้เปิดโครงการอบรมมัคคุเทศก์รุ่นที่ 1 ในจังหวัดของผมแล้วผมก็ได้เข้าร่วม แล้วจบหลักสูตรมัคคุเทศก์ ทำให้ผมรู้ว่าเมื่อผมเรียนจบเมื่อไหร่ผมจะทำงานเป็นไกด์หรือมัคคุเทศก์ มันเป็นความฝันที่แน่วแน่ของผมเป็นอย่างมากแต่ความจริงแล้วผมออกมาทำงานกับทางโรงแรม ในหน้าที่ reception ฝ่ายประชาสัมพันธ์ และเมื่อมีลูกค้าเป็นนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติผมก็จะมีโอกาสได้ใช้ในสิ่งที่ผมเรียนมาการสื่อสารหรือสนทนาและจะเสนอตัวเป็นไกด์พาเขาเที่ยวในวันต่อมาซึ่งชาวต่างชาติหลายคนได้ตอบตกลงและพอใจกับสิ่งที่ผมพาเขาเหล่านั้นไปเที่ยวตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ของจังหวัดบ้านเกิดผม

ผมทำงานให้กับโรงแรมแห่งนี้ได้ประมาณ 1 ปีกว่าๆ แล้วก็ออกจากงานเพราะต้องทำตามหน้าที่ของลูกผู้ชายที่มีสัญชาติหรือเชื้อชาติไทย คือการเกณฑ์ทหารซึ่งในตอนแรกผมจะเสี่ยงจับใบดำใบแดงไปเลยแต่ถ้าจับได้ใบแดงต้องเป็นทหารเกณฑ์ 1 ปีสู้สมัครไปเลยดีกว่า เป็นแค่ 6 เดือน แล้วทางเจ้าหน้าที่บอกกับผมว่าให้สมัครเป็นทหารอากาศจะดีกว่าผมก็ได้ทำตามที่เขาแนะนำและสุดท้ายก็ได้เป็นทหารอากาศตามที่ใจต้องการ เมื่อได้ใช้ชีวิตในรูปแบบของทหารแล้วมันเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้นมานั่นคือผมชอบชีวิตแบบนี้ชอบสังคมแบบนี้ทำให้ความฝันที่จะเป็นไกด์หรือมัคคุเทศก์ของผมได้เปลี่ยนไปอีกครั้ง

ความฝันอันนี้เป็นความฝันที่ผมต้องการทำให้สำเร็จเป็นอย่างมากนั่นคือการรับราชการเป็นทหาร ไม่ว่าจะเป็นทหารบก ทหารเรือ และทหารอากาศ ผมวางแผนไว้อย่างดีเลยว่าถ้าผมสอบติดเป็นทหารจริงๆ ผมจะขอลงไปยัง 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้เหตุผลเพราะว่าถ้าคนเราเกิดมาครั้งหนึ่งแล้วก็ต้องตายอยู่แล้ว ผมขอเลือกตายอย่างสมเกียรติและภาคภูมิใจในการตายของตัวเอง การตายของผมนั้นจะเป็นการปกป้องประชาชนชาวไทยให้ปลอดภัยจากเหตุการณ์ความไม่สงบของสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ นั่นคือความฝันของผมที่ผมจะต้องทำให้ได้ หรือถ้าโชคยังดีผมมีชีวิตกลับมาประจำการอยู่ที่อื่น

ผมจะสร้างครอบครัวของผมขึ้นมาและลูกของผมจะต้องมีทั้งพ่อทั้งแม่ผมจะไม่ทำให้ลูกของผมรู้สึกว่าขาดอะไรไปหรือใครไปสักคนอย่างเด็ดขาด เพราะตอนผมเด็กนั้นผมเคยโดนพ่อทิ้งทำให้ผมกับแม่ลำบากมาก แต่สุดท้ายพ่อก็กลับมาหาพวกเรา แต่ครอบครัวของผมจะไม่มีอะไรแบบนั้นอย่างแน่นอน ลูกของผมจะต้องมีทั้งพ่อทั้งแม่ไม่มีใครหนีไปไหนอย่างแน่นอน หรือถ้าโสดแบบไม่มีใครเอาจริงๆ ผมจะซื้อบ้านหลังใหม่ให้พ่อกับแม่อยู่ และจะรับเลี้ยงเด็กเป็นบุตรบุญธรรมโดยที่ผมไม่สนว่าสุดท้ายแล้วเขาจะเป็นยังไงผมจะใช้ความรักของความเป็นพ่อใส่ลงไปในหัวใจของเขาผมเชื่อว่าสุดท้ายแล้วถ้าเขารู้ความจริงว่าผมไม่ใช่พ่อของเขา เขาจะไม่ทิ้งผมไปไหนเพราะว่าผมรักเขาเหมือนเขาเป็นลูกของผมจริงๆ